...::: IMPERIUM ROMANUM :::...

Furiusz

Zakładam ten temat w tym dziale, bo chyba do tego pasuje.

Chodzi mi , o to który posiadał większe zdolności militarne, proszę brać głównie to pod uwagę w ankiecie.

Którego z wielkich wodzów uważacie za wspanialszego i lepszego dowódce? Ja osobiście uważam, że Boski Juliusz był wspanialszy. Trudniej było mu podbić kudłatych, wrzeszczących barbarzyńców niż Aleksandrowi zmurszałą budowlę państwową zwaną Persją. Cezar był człowiekiem dużo szerszych horyzontów myślowych niż Aleksander. Nie był bowiem Dyktator Dożywotni alkocholikiem i seksocholikiem jak Zdobywca Persji. Cezar pozostawił nam po sobie wspaniałe pamiętniki, w których opisuje swoje wojny. Jego życie zostało brutalnie przerwane przez podłych morderców, w czasie kiedy mógł najwięcej dokonać.

Bitwy w których dowodził Cezar też stawiają go wyżej od Aleksandra. Rzymianin nie rzucał się do szarży na szeregi wroga, tylko obserwował przebieg bitwy, nie groziło mu to co Aleksandrowi czyli nagła śmieć z rąk przypadkowego persa. Wiele więcej bitew stoczył Cezar i wygrał. Toczył te bitwy z kudłatymi barbarzyńcami, którzy nie rzucali się prędko do ucieczki, jak kontyngenty podbitych przez persów ludów, potem toczył bitwy z legionistami, nieomalże takimi samymi jak jego własni. Oczywiście i w perskim wojsku znajdowały się dzielne oddziały, które walczyły do końca.

Furiusz

Mam nadzieję, że nie zostanie zbyt poważnie wzięte to co na pisałem, gdyż zaślepienie postacią Boskiego Juliusza sprawia iż nie zawsze postrzegam pewne fakty lub je przekręcam. W każdym razie i tak stwierdzam, że Gajusz Juliusz był lepszym wodzem.

Mater castrorum

Rozumiem zachwyt Julkiem, o, rozumiem bardzo dobrze. I jak widac z wynikow, zdobywa on miazdzaca przewage. Dla mnie waznym elementem w zdolnosciach militarnych jest takze umiejetnosc pociagniecia za soba zolnierzy. Mowy wyglaszane przez Cezara rozpalaly krew Rzymian i zwykle chetnie ruszali do walki. Napisalam "zwykle", bo jednak nie zawsze Cezar

Furiusz

No cóż, jednak Aleksander prawie zawsze rzucał się do dzikiej szarży w wyniku czego często był ranny. Cud, że nie zginął. Także w bitwie z nerwiami plemieniem niedomytych belgów, Cezar walczył osobiście, aby natchnąć swoim przykładem żołnierzy. Jednak tomimo wszystko były wyjątki, a nie reguła.

Mater castrorum

Zgadzam sie. Te spontaniczne odruchy jeszcze bardziej zjednywaly milosc zolnierzy do Cezara.

Nie zgodze sie tylko z "niedomytymi" Nerwiamiw. Jednak opisy w Komenatrzach... sa dosc jednostronne. Pomimo pisania o sobie w trzeciej osobie Wink

Furiusz

Twierdzisz, że nerwiowie i wszyscy kudłaci barbarzyńcy byli domyci? Very Happy

Mater castrorum

Dlaczego nie? Rzek bylo wtedy pelno czystych, a mieszkancy owczesnej Europy nie mieli nic przciwko plywaniu i pluskaniu sie. To dopiero pozniejsze wieki nabraly wstretu do wody i XVIII-wieczne elegenatki zamiast sie myc, wolaly nosic w woreczkach perfumy... Smile

Mater castrorum

Hmmm... Niedawno widziałam tu post Furiusza, a teraz zniknął...

Co do kudłatych, to się zgadzam i nie zaprzeczam Very Happy

A Alezja? "Ależja, to było czoś!" - pozwolę sobie zacytować klasyka Goscinnego (Tarcza Arwernów). Wydaje mi się, że bardzo istotne było tu pierwsze zwycięstwo Cezara, kiedy to Galowie ulegli jeździe, potem zaś Germanom i w panice uciekali. Wercyngetoryks zaczął od tej pory tracić prestiż, a to w wojsku jest bardzo ważne.

PS Nareszcie odzyskałam polskie znaki Very Happy

innuendo

Według mnie Cezar. Cieszył się sporym autorytetem wśród żołnierzy. Do tego potrafił wybaczać. Jego pamiętniki są skromne, bowiem przemawia przez nie duch attycyzmu, ale o tym przy innej okazji Smile

Mogłabym dłużej tak pisać, ale po co. Głos w ankiecie oddaję Cezarowi

Magnecjusz Antonius

Patrząc na wyniki ankiety, to widzę Gajusz Juliusz, zdeklasował rywala Wink

W sumie, to nie jest jakieś zaskoczenie, gdyż i ja swój głos oddałem na rzymskiego wodza. Może i Aleksander podbij ogromne obszary od Azji Mniejszej, przez Persje po Indie, jednak w pewnym momencie musiał zawrócić, ze względu na bunt żołnierzy. To natomiast nigdy nie zdarzyło się Cezarowi, ktory umiejętnie potrafił zyskać sympatię i uznanie w oczach swojej armii - prprzynosi im wymarzone prezenty Razz

wszystkim legionu XIII. Pokonał walecznych Gallów, wybrnął z beznadziejnej - mogłoby się zdawać - sytuacji, kiedy jego wojska były w mniejszości i Gallowie mieli zdecydowaną przewagę liczebną, przeprawiłsie przez Ren i do Brytanii... Długo by wymieniać Smile

Używając wspólczesnego języka, można powiedzieć: Cezar rulez Laughing

Mater castrorum

Do przewagi Cezara należy jednak dodać właśnie jego żołnierzy. byli to zdycyplinowani mężczyźni, którzy walcząc mieli świadomość tego, co robią. Żołnierze Aleksandra chętnie szli naprzód, ale wcale nie uważali, że warto zostać na tych ziemiach. Stąd i chęć powrotu do domu.

Magnecjusz Antonius

Zaufanie i waleczność armii w antyku, rzeczywiscie odgrywała wielką rolę i miała ogromne znaczenie. Cezar opanował do perfekcji sztukę wiązania ze sobą żołnierzy i wpajania im w głowę, o co i dla kogo walczą. Przedstawiając odpowiednią wizję pdboju i niedalekiej przyszłosci zjednał sobie oddanych druhów.

Flavius Aetius

Sam daleki jestem od tego typu porównań, albowiem sądzę, że każdy wielki wódz był wielki na miarę czasów, w których działał. Jeśli już miałbym wybierać, to oczywiście przyznaję prymat Alexnadrowi, podając jednocześnie najprostszy powód i według mnie - najtrafniejszy: gdyby nie było przykładu Alexandra, nie byłoby Cezara, może mielibyśmy Cezara - mówcę, albo Cezara - namiestnika, lecz nikogo więcej, nie byłoby pewnie również i Scipionów, Traiana i wielu innych w każdej epoce historii